Er zijn verscheidene soorten zoetwatervissen en vele soorten staan er op de rode lijst en daar mag niet op gejaagd worden. Dit kan niet gezegd worden van Kunde 2. Na vorige week een gat te hebben geslagen met de directe concurrent wordt er juist volop gejaagd op deze mannen van FCK. Eén van de mannen was zondag dusdanig aan de haak geslagen dat hij niet aanwezig kon zijn. Een ander wist nog te ontsnappen en sloot later bij ons aan en nog een ander was verdwaald en stond eerst elders op het veld.

Bij de aftrap waren we zo goed als compleet en verheugd dat we dit seizoen voor het eerst in de competitie op veld 3 mochten spelen. Er gebeurde helaas wel meer vandaag voor het eerst. Zo kwamen we deze competitie voor het eerst op achterstand door ons eerste tegendoelpunt uit een corner die bij de tweede paal werd ingekopt. Geluk bij een ongeluk was dat dit tegendoelpunt al vrij vroeg viel en er nog genoeg tijd was om de schade te repareren. In de eerste helft kregen we genoeg corners om UHC op een koekje van eigen deeg te trakteren, maar wij waren hierin minder scherp. De oorzaak van al deze corners voor FCK waren genoeg -grote- kansen waar keer op keer de afronding te wensen over liet en de keeper er nog aan kon zitten. Op één moment leek de afronding perfect maar helaas was de UHC keeper alert bij een afstandsschot van Emiel waardoor deze de bal nog net op de lat kon tikken. 

Het einde van de eerste helft naderde en Kunde werd merkbaar gefrustreerder. Het liep niet. 

Vergeleken met de zoetwatervis de kleine modderkruiper was er te weinige beweeglijkheid en kon er geen fraai patroon op de flanken worden ontdekt bij Kunde deze eerste helft.

Achterin werd er deze helft te veel dreiging weggegeven en werd er te langzaam opgebouwd. Op het middenveld werd er verkeerd druk gezet en te laat omgeschakeld. En de aanval, tja die maakte de kansen niet af...  Er werd al met al te reactief en zonder lef gespeeld en er zaten wat kinkjes in de communicatiekabels. Een goed moment -op de score na- voor Kunde om te rusten.

Na een kwartier tot bezinking te zijn gekomen kwamen de mannen van Kunde met een betere mentaliteit het veld op. Er kwam meer beweeglijkheid in het spel, meer snelheid in het spel, de flanken werden weer ouderwets fraai gebruikt en de communicatiekinken waren gerepareerd. 

Dit onder aanvoering van Wouter die de tweede helft het team op sleeptouw nam. Waarschijnlijk kwam hij erachter dat de kleine modderkruiper zich verschuilt in de modder maar dat er geen modder aanwezig was op veld 3. Kunde kreeg weer greep op de wedstrijd, maar de afronding bleef ook de tweede helft matig. De tijd vorderde maar leidde deze helft niet tot frustratie maar tot het verder opstropen van de mouwen. Er werden wat corners weggegeven aan UHC, ditmaal zonder gevaar. Lennart is gewend om weinig te doen te hebben bij ons als keeper en dat merk je ook wel aan zijn concentratie. De geruchten gaan dat hij iets te doen wilde hebben en de overduidelijke terugspeelbal daarom oppakte, maar door goed uitlopen van Kas kreeg hij ook hierbij niets te doen.

De 70e minuut diende zich aan en Kunde bracht een extra aanvaller in. Vijf minuten later schakelde Kunde weer om naar de gebruikelijk formatie. Waarom? De stand was omgebogen tot een 2-1 voorsprong! Bij de 1-1 werd er geprobeerd om tussen een bos van UHC verdedigers door op doel te schieten. Dit schot werd gekraakt maar kwam terecht in de loopbaan van Sebastiaan die zodoende de gelijkmaker binnen kon glijden. De 2-1 kwam van de voet van Richard die eindelijk eens naar het centrum toe mocht zonder dat hij iemand in de weg zou lopen en meteen met resultaat!

Het vervolg van de wedstrijd ging langzaam uit als een nachtkaars, zoals Emiel zei konden hij en een paar anderen vandaag 35 uur voor een open doel spelen en er in die tijd met geluk 2 scoren. Beide teams konden / wilden niet echt meer. Dat deze helft de frustratie voornamelijk bij UHC zat bleek wel toen een speler van UHC met geel 10 minuten het veld moest ruimen ivm onacceptabel taalgebruik. Een paar minuten later werd er weer gesolliciteerd voor een gele kaart maar dit keer bleef het bij een vrije trap. Of toch niet? Emiel stond achter de bal en draaide de bal richting de korte hoek en met een te lastige stuit voor de keeper belandde deze in het doel: 3-1. Hierna vond Lennart het nog tijd voor zijn echte doldwaze vijf minuten en was praktisch niet meer te vinden binnen de lijnen van zijn 16 meter. Hierdoor kreeg UHC nog de illusie om terug te kunnen komen, maar verder dan bovenkant lat kwamen ze niet meer.

Herbstmeisters! Dat de kleine modderkruiper 's nachts graag actief is had Wouter wel begrepen door dit feit goed te vieren.

Wij kruipen voor nu weer allemaal onder de modder en komen er ergens in januari weer onderuit.