Gas met die ananas

FC Eindhoven AV VR2 (zon)

3 - 0

NSVV FC Kunde VR1 (zon)

Competitie

1e klasse D

Datum

18 november 2018 12:00

Accommodatie

Onbekend

Vandaag mochten we aantreden tegen FC Eindhoven AV VR2, dat bovenin mee draait in de eerste klasse. We verzamelden vroeg (voor ons doen), maar iedereen wist op tijd aan te draven (ook Lizzy, niet eens via de shortcut). Ook Annie is vroeg uit de veren gekomen om ons aan te moedigen, toppertje! Eckie heeft ons die ochtend al goed vermaakt met een veel te vrolijke vlog die toegegeven wel even overnieuw moest worden opgenomen want ‘het mocht wel iets enthousiaster’. Met maar liefst 5 vroemmobiels razen we richting Eindhoven. Sjoyce neemt het stuur over van de Larismobiel terwijl Fix nog even een uurtje horizontaal gaat op de achterbank. Het vlogvermaak gaat door in de scharabiel, waardoor Saar toch even van haar apropo raakt en plots op de busbaan belandt. Terug voegen naar een autobaan is onmogelijk vanwege een aanzienlijk verhoginkje tussen de banen. Geen popo’s in de buurt gelukkig en iedereen komt na een korte stop bij de jeugdvereniging op tijd aan bij ‘Hét FC Eindhoven complex’. Onze verwachtingen waren groots aangezien FC Eindhoven toch in de Keukenkampioenen league speelt. Vergeten waren we echter dat ‘AV’ in ‘FC Eindhoven AV’ voor Amateur Vereniging staat. Parkeren moet hier gewoon langs de weg en we kunnen vanuit hier slechts een glimp (welgeteld 1 lichtmast) opvangen van het ekte ekte FC Eindhoven complex. Wel hadden de Eindhovenaren een aantal tafels speciaal voor ons gereserveerd in de kantine, lief! Waar vorige week was geconcludeerd dat banaantjes wel eens een goede tactiek zouden kunnen zijn, waren er vandaag aanzienlijk minder meegenomen en zat er 1 zondeling (ik noem geen namen) zelfs aan de ananas.. Sopje kwam rechtstreeks vanuit Helmond – ja er zitten dus ook daadwerkelijk voordelen aan wonen in Helmondcity – en toen was onze squad compleet. Ooit hebben we bepaalde clubs uitgelachen als zij twee keepers mee hadden, maar vandaag doen we zelf ook lekker stoer met een extra keeper in de squad. Laradtje – te herkennen aan haar lekkere kleurtje – is weer back in town en heeft op moment van schrijven haar bijnaam maar weer eens eer aan gedaan. Ook Nora – te herkennen aan zo’n zelfde kleurtje - is weer terug van vakantie, maar versterkt voor vandaag dames 3.

Ondanks dat het dan niet het fabeltastische complex was waar we op gehoopt hadden, mochten we wel omkleden in een dubbeldeluxe kleedkamer, waar de waterslang en trekker dienst deden als microfonen en Sofie en Wiepstalicious hun kans schoon zagen om ons te voorzien van een ijzersterk optreden op - jaja – daar is ze weer – NETTA! Het is zeer jammer dat de vlog zich niet kon doorzetten in de kleedkamer want dit had vermakelijk videomateriaal opgeleverd. Vandaag mogen we in het rood, en op de een of andere manier zien we er hierdoor altijd net wat gevaarlijker uit. Eckie en Wiepstalicious deden er nog een schepje bovenop: door flinke walmen van respectievelijk knoflooksaus en pindakaas om zich heen te creëren hopen zij ervoor te zorgen dat tegenstanders niet in de buurt durven te komen. Echter hadden zij niet ingecalculeerd dat voornamelijk onze eigen speelsters hier de dupe van zouden zijn. In de categorie mooie mededelingen: Mona is back van haar blessa! Tja en na zo’n 6 weken valt het ook niet mee om je in het juiste tenue te hijsen. Na drie sokkenwissels konden we de wei in voor de warming-up.

Het zou toch te gek zijn als we op deze speciale dag (de verjaardag van Ella, voormalig danspartner van ons Patje, ene goeie mens) zouden kunnen stunten. Met de halve familie van Sopje langs de kant zou het wel extra TOP en SUPER zijn. Net voor de wedstrijd dachten we nog even dat ons Mona gekiddnappt was, maar ze kwam na een kort en bondig woordje met de scheids gelukkig weer uit het hokje. Ze hoefde naar eigen zeggen niet te vlaggen voor buitenspel, maar waarschijnlijk heeft de beste man wat anders verteld. Na nog wat checks, handjes en de yel ging de wedstrijd van start met – jawel – de razendsnelle Lizzy a.k.a. ‘Liddy de zwakkeling die haar bier niet adt als er een dobbelsteen in wordt geworpen’ na zo’n 2 jaar weer terug op de rechtsbuiten. Haar carrièreswitch was echter van korte duur, want Mies kampte met problemen met haar lies en kon helaas niet verder. We zagen al snel dat Eindhoven sterk speelde met veel power naar voren, waardoor we onze formatie ietwat aanpasten. Op deze manier kwamen ze niet echt door onze verdediging heen en het leek zelfs een beetje alsof ze hun dag niet helemaal hadden. Lizzy moest dit bekopen met een frustratietrapje op haar scheenbeen waarvoor resoluut werd gefloten. ‘Das toch geen overtreding?! Ik trapte toch op haar scheenbeschermer?!’ Tja, das niet helemaal hoe het werkt.. Later brak Hermien uit in de spits en kreeg een flinke duw, haar flamboyante val rond randje 16 werd helaas niet bekroond met een vrije trap. Even leek het alsof we de nul konden houden, maar net voordat het rustsignaal klonk haalde Eindhoven uit van zo’n 30 meter.. Via een scheenbeentje was deze knaller onhoudbaar en moesten we met een 1-0 achterstand de rust in.

Complimenten waren er voor het middenveld, dat erg goed weerstand bood tegen het voetbalgeweld van de Eindhovense middenveldsters. Tactiek was om het nog zo’n 20 minuten dicht te houden en dan wat extra aanvallende krachten te brengen. Na de rust begonnen we echter erg matig en net toen er een vierde aanvaller was ingebracht in de vorm van Wiep kregen we de 2-0 om onze oren via een mooie aanval over hun linkerkant. Eindhoven kreeg het op de heupen en speelde na rust net wat anders op het middenveld, waardoor Sopje 1 op 1 kwam te staan tegen een erg sterke speelster. ‘Normaal win ik nog wel wat duels (lees bijna alles), maar nu echt maar 1 op de 20’, tja de meid bleek later na onderzoek een profcarrière te hebben gehad bij PSV. Via een steekpassje kwam er weer een Eindhovense vrij voor de keeper die via een mooie kapbeweging de bal het doel in kon lopen, 3-0 L. Even later probeerden ze het nog een keer op eenzelfde manier, maar zorgde Alysia voor een knappe onderschepping. Ons doel kwam volledig onder vuur te liggen, maar door wat knappe keeperstunts en verdedigend werk lukte het de Eindhovenaren niet uit te lopen op een monsterscore. Even later kreeg Ilonka nog een kansje als gevolg van goed gezamenlijk druk zetten, maar dit balletje ging helaas net over. Voor de laatste 20 minuten benutten we ons laatste wapen MonaOOPS op de rechtsvoor, waardoor we in een soort van 3 4 3 formatie kwamen te staan. Er waren nog een paar mooie 1 keer raaks combinaties, maar tot doelpunten leed het helaas niet en de stand bleef tot het eindsignaal steken op 3-0 – Helaas pindakaas. Een terechte overwinning voor Eindhoven dat vandaag een maatje te groot was voor ons, maar benieuwd wat de return gaat brengen!

Na de wedstrijd gooide Wiep uit frustratie al haar kleding in een plas water en bedacht later dat dit helemaal niet zo handig is. Eerlijk gezegd waren er meerdere mensen die hun essentials weer niet op orde hadden, het is ook niet makkelijk. Na een ‘daar wordt toch geen mens warm van’-douche en wat lekkere snacks zijn we terug gekacheld naar Nijmegen met Laris weer horizontaal.

Duidelijk is dat er nog wat puntjes gesprokkeld moeten worden voordat we met een gerust hart (gerust hart = (aantal punten ≥ aantal wedstrijden)) de winterstop in kunnen, Sjoyce is echter van mening dat de winterstop nu wel al mag beginnen. Uit onderzoek is trouwens gebleken dat bananen niet helpen tegen katers van de zwaarste categorie, bij een lichtere variant is deze gele rakker wel inzetbaar.