Je kunt niet opboksen tegen een boombox

NSVV FC Kunde VR1 (zon)

1 - 3

SC 't Zand VR2 (zon)

Competitie

1e klasse D

Datum

2 december 2018 14:30

Accommodatie

Onbekend

Afgelopen weekend was blijkbaar een goed weekend om even Nijmegen te verlaten, vandaar dan ook dat er door veel speelsters nog een stukje gereisd moest worden op zondagochtend om toch op tijd bij het Gymnasion te kunnen zijn. Lizzy, die er af en toe moeite mee heeft om op tijd te komen, had deze keer toch een goede inschatting gemaakt en zich maar helemaal afgemeld voor de wedstrijd. Samen met Nooitgedacht en de rest van bestuur XIV was ze een weekendje naar Wenen om te kijken hoe het onze ex-praeses daar vergaat. Gaat goed blijkbaar. Uiteindelijk stonden er toch 14 speelster netjes op tijd in het sportcafé. Na de wedstrijdbespreking mochten we daar opnieuw even vertoeven, aangezien de scheids nog even op zich zou laten wachten. “Het voelt een beetje alsof we de wedstrijd al gespeeld hebben, want dan zitten we ook altijd zo in het sportcafé” aldus Sopje. Op dat moment wisten we echter nog niet dat onze gezichten er na de wedstrijd toch wat meer sip en verslagen uit zouden zien (oeps, spoiler).

Uiteindelijk vertrokken we dan toch richting de kleedkamer, waar al snel werd geconcludeerd dat thermokleding niet nodig was vandaag. Het thermoshirtje van Sjoyce bleef dus onbewaakt achter in de kleedkamer en Eckie zag de kans schoon om dat shirtje in haar eigen tas te doen belandden. Tijdens de warming-up mochten we genieten van de muziek en lichtjes van de boombox van ’t Zand en werd er bediscussieerd of we in plaats van nieuwe trainingspakken niet ook zo’n boombox moesten aanschaffen. Volgens de statistieken van Wiepstalicious hebben we in de competitie nog niet gewonnen van een team met een boombox, vandaag zou de eerste keer kunnen zijn. Helaas moest Sjakie-Koltrui-Lana al tijdens de warming-up uitstappen, vanwege haar lies. Gelukkig hadden we MonaOops om in Sjakie’s plaats de rol van rechtsback in te vullen vandaag. Terug in de kleedkamer vertelde ze al wat ervaring had op deze positie, dus waren we allemaal vol vertrouwen dat dit helemaal goed ging komen deze wedstrijd (en dat was ook terecht). Nog even was er de angst dat de scheids helemaal niet meer zou komen en de wedstrijd niet meer gespeeld kon worden, maar toen kwam uiteindelijk het verlossende woord dat de scheids gesignaleerd was en we het veld mochten betreden om de wedstrijd te starten.

We speelden een sterke eerste helft, we wisten een paar goede kansen te creëren en de tegenaanvallen van de tegenstander goed uit te schakelen. Nu onze snelheidsduiveltjes Lizzy & Mich zich in Wenen bevonden stond Lonki op rechtsbuiten vandaag, ze liet zien dat je die plek ook prima “zonder snelheid” kunt invullen. Helaas lukte het ons de eerste 45 minuten niet om de bal in het net van de tegenstander te laten belanden, maar we waren hoopvol voor de tweede helft. Sopje die ondanks ziekte een sterke eerste helft had gespeeld, moest helaas toch uitstappen. Ondanks dit gemis begonnen we de tweede helft sterk. Het duurde dan ook niet lang voordat Sjorrie een lekker passje gaf aan Hermientje, die de bal in het doel liet belandden. 1-0 voorsprong!

Helaas sloeg het daarna om, regen kwam met bakken uit de hemel en het regende ook kansen voor ’t Zand. De bal belandde in de kluts in de 16 en het lukte ons maar niet om de bal daar weg te krijgen. Uiteindelijk belandde de bal voor de voeten van een speelster van ’t Zand, die het voor elkaar kreeg om deze in het doel te schieten, 1-1. Waar we de eerste helft snel en zorgvuldig speelden, waren we nu telkens zoekende en lukte het ons niet om ons spel weer op te pakken. We spelen misschien gewoon beter wanneer het nog licht is, want met het vallen van de avond, vielen ook de doelpunten voor ’t Zand. Nadat ‘t Zand terug was gekomen met de 1-1, maakten ze vervolgens ook de 1-2 en uiteindelijk zelfs de 1-3. Deze uitslag was voor ons allemaal een grote teleurstelling, we hadden alles gegeven, maar dat bleek vandaag helaas niet genoeg te zijn. Balen dat het ons niet was gelukt om ons spel van de eerste 60 minuten vast te houden.

Maar zoals onze aanvoerster ons altijd leert om nooit op te geven wanneer je op jacht bent in de nacht, liet ze ons ook blijken dat we niet op mogen geven in onze jacht naar punten in deze competitie. De afgelopen jaren heeft dames 1 natuurlijk fantastisch gepresteerd en dat doen we eigenlijk nog steeds, alleen doen onze tegenstanders dat nu ook. We geven niet op en blijven strijden voor alle punten die we kunnen krijgen, en bovendien: “verliezen is ook winnen” (Koekenberg senior, 2017).