Van te voren vroegen we ons allemaal af hoe we in hemelsnaam zondag moesten voetballen. Met het lustrum op zaterdag waarbij onbeperkt (speciaal)bier drinken een onderdeel was, zouden alleen Marije en Nienke volledig fit zijn. Met de nummer 2 als tegenstander niet de meest ideale omstandigheid zou je zeggen. Bovendien hadden we overdag een sporttoernooitje gehad bij de Beachfabriek, dus hier en daar voelden men wat spierpijn. Vooral in de armen van het volleyballen, want die gebruiken wij natuurlijk nooit. Velen zeiden dat vaak geldt dat je met een kater beter speelt, omdat je minder nadenkt over het spel. Rennen en de bal passen kost immers al meer dan genoeg energie. De katers waren bij sommigen behoorlijk aanwezig en de uitdrukking bewees weer eens waar te zijn. Velen waren niet meer of slechts kort in Van Rijn geweest, waardoor er toch voldoende geslapen was. Of er was in ieder geval genoeg in bed gelegen, want niet iedereen belandde in haar eigen bed. Gelukkig speelden we pas om half 3, wat kwart over 1 verzamelen betekende, dus dat was prima te doen. Onze Nottie, die haar laatste wedstrijd zou spelen, had geregeld dat wij de Kundesnap hadden, dus als het goed is hebben jullie allemaal kunnen volgen hoe onze zondag verliep. Samen met Britt en Kim werd op de fiets al vrolijk en vals ‘Het is zondag en met een goed gevoel gaan wij naar de FC Kunde toe’ gezongen. Iets minder hard en wild dan zaterdagavond toen het plafond (of onze vloer) in de Hemel bijna was ingestort, maar niet zonder minder plezier. Want zelfs met een immense kater en na een mooi feest is het altijd fijn om op zondag het groene goud te zien liggen omringd door witte lijnen. De belangrijkste boodschap van de wedstrijdbespreking was lekker voetballen en dan zouden we wel zien wat het resultaat zou worden. Voor het eerst speelden we met onze nieuwe tactiek. Op dinsdag hadden we het geoefend tegen dames 3, toen kwam het nog niet zo uit de verf dus de spanning was hoog. SC Westervoort bleek in de uitwedstrijd een maatje te groot, ook in letterlijke zin omdat we de lange mensen Mireille en Julia toen mistte. Nu zouden Julia en Nienke wel op het veld verschijnen, Mirrie zat met het pootje omhoog. Tijdens het omkleden werd ook nog even het nieuwe Kundelied gezongen: ‘Zondag is blauw, de trots van ons Kunde’ dus de stemming zat er zeker goed in!

            We begonnen de wedstrijd als volgt: Jule op doel, Jet als linksback, Ellen als rechtsback en Britt en Hanneke centraal. Op het middenveld vormden Ali, Sjaakie en Lara een driehoek. Met Nienke op links, Nottie op rechts en Mossie in de spits moesten de doelpunten gaan vallen. Marije, Dory en Julia begonnen op de bank. We gingen er meteen fel in en sinds tijden was het een heerlijke wedstrijd om naar te kijken. Er zat passie, strijd en daadkracht in! Met een groot publiek van de verschillende damesteams was het genieten langs de kant. Voor Nottie waren er zelfs heuse aanmoedigingsbordjes gemaakt. Westervoort was vooral gevaarlijk met de lange hoge bal en die kwam regelmatig voor omdat wij een aanval vaak tot een corner verwerkten. Ook een aantal vrije trappen zorgden voor het nodige gevaar. Maar niet alleen Westervoort, ook wij hadden soms onze kansen, ze benutten bleek echter een brug te ver. We waren het ook lang niet altijd eens met de beslissingen van de scheids, want echt consequent werd er niet gefloten. De steeds zo gevaarlijke lange bal zorgde voor de voorsprong van Westervoort. Met deze tussenstand gingen we thee drinken.

Toevallig hoorde ik de keeper tegen een supporter, die helemaal uit Westervoort was komen lopen, zeggen dat ze beter niet naar Nijmegen had kunnen lopen want de wedstrijd was waardeloos. Dat was duidelijk haar perspectief want wij waren heel tevreden. Het was zo’n wedstrijd waar je op het puntje van je stoel zit en je af en toe op moet springen omdat de spanning te veel wordt. Precies zoals bij Ajax tijdens de Champions League of de WK finale in 2010. Niet alleen op het veld was er felheid, langs de kant er werd ook behoorlijk geschreeuwd. Mijn oren kunnen het geschreeuw van Wout nog steeds niet aan, maar mooi om te zien was het wel. Onze strijdkracht werd uiteindelijk beloond met de gelijkmaker. Julia, net vers in het veld voor Mossie, wist de bal achter de doelvrouw te krijgen: 1-1. Het laatste kwartier was zenuwslopend en we wilden hoe dan ook een punt eruit halen, wellicht zelfs de winst? Want we hadden zeker nog een doelpunt verdiend. Helaas besloot de scheidsrechter een penalty toe te kennen aan Westervoort. Niet helemaal terecht, zelfs de spelers zeiden dat het niet echt een penalty was. Helaas geen VAR in het amateurvoetbal dus de penalty werd genomen: 1-2. Als extra domper kreeg Britt geel toen ze commentaar leverde op zijn beslissing, gelukkig voor ons werd deze niet ingevoerd. Onze hoofdjes bleven fier overeind staan na deze tegenslag, maar het lukte niet meer om een gelijkspel eruit te slepen.

Soms verlies je omdat je slecht speelt, in dit geval verloren we ondanks ontzettend goed spel. Terecht baalden we dan ook meer van dit verlies dan van welk ander verlies ook. Positief bekeken: de nieuwe tactiek blijkt te werken dus als we dit de laatste vier wedstrijden van het seizoen vast weten te houden, gaan er zeker nog punten gepakt worden! Na de wedstrijd werd er nog genoten van het zonnetje op het terras van het sportcafé en werd natuurlijk uitgebreid nagepraat over wat er zaterdag allemaal gebeurd was.Tot slot wil ik Nottie bedanken voor de mooie samenwerking tijdens het schrijven van deze wedstrijdverslagen, het was altijd genieten. Heel veel succes met de bagels & beans!