Warme douches, goed voetbal en drie punten: het leven kan soms zo mooi zijn

NSVV FC Kunde VR2

6 - 2

Spero VR1 (zon)

Competitie

3e klasse H

Datum

1 december 2019 12:00

Accommodatie

Onbekend

Het was zondag en met een goed gevoel gingen wij naar FC Kunde toe. Met in ons achterhoofd de gedachte dat we bij winst van de laatste plaats af zouden komen waren we er natuurlijk op gebrand om de punten in Nijmegen te houden. We verzamelden om kwart voor 11, Wout en Lukas waren zelf nog een balletje aan het trappen dus we moesten kwart over 11 omgekleed in de kleedkamer zitten voor de bespreking. De douches in het sportcentrum gaan verbouwd worden en vermoedelijk zijn ze daar al mee begonnen want wij hadden dit keer een binnenkleedkamer. Kleedkamer 5, dit is normaal gesproken een mannenkleedkamer. Slechts één meneer keek even vreemd op toen hij binnenliep, gelukkig voor ons draaide hij zich weer snel om en konden wij verder met omkleden. Snel als we zijn zaten we uiteindelijk op Wout en Lukas te wachten, een geschikt moment voor Nina om maar eens wat tactische uitleg te geven. Of toch niet, want Nienke lag heerlijk op het dekentje, waar een voetbalveld op staat afgebeeld, en ze besloot ook vooral niet aan de kant te gaan. De bidons en andere flessen werden gebruikt, maar tot een uitleg kwam het helaas niet. Wout en Lukas hadden iets nieuws, namelijk een vel met daarop een voetbalveld en dat vel zou overal aan blijven kleven. Daarnaast is de inkt volgens mij ook uitwasbaar en dus hebben zowaar een herbruikbaar vel papier voor de wedstrijdbespreking. De bespreking was kort en krachtig, want we wisten wat ons te doen stond en er waren ook geen gekkigheden in de opstelling zelf. Hoewel Mireille vandaag zou keepen en dat is zeker niet alledaags.

Met allemaal minimaal twee lagen aan gingen we naar buiten voor de warming-up. We speelden op veld 3, want heren 5 speelden op veld 1. Dat is toch altijd even wennen en vooral dankzij de goede vorst ’s nachts lag er nog steeds ijs. Dames 4 had dit al voor een deel voor ons ontdooid en de zon die uiteindelijk eventjes doorbrak deed de rest. Toen we mochten beginnen was alleen rondom het doel van Mireille nog wat ijs te bespeuren. Tijdens de warming-up merkten we al goed hoe glad het veld was voor de bal want die schoot heel makkelijk door, dus met lange ballen moest opgepast worden.

We begonnen als volgt aan de kraker van onderen: zoals gezegd stond Mirrie op doel. Justina en Han vormden het centrale duo met Mies links en Jet rechts. Fieke, Nina en Kim waren de driehoek op het middenveld en voorin stonden Jorine, Julia en Marije. Spero begon fel en zette ons goed onder druk. Toch kwamen er geen gevaarlijke kansen en wisten we steeds de bal te veroveren. Helaas waren we nogal chaotisch en onzuiver, waardoor we er vaak niet helemaal uitkwamen. Aan de linkerkant moest vaak ingegooid worden en toen na 2x de bal voor Spero de bal voor ons was, was het wat chaotisch waardoor Jet de bal naar voren kegelde richting Marije. Dan weet je wat er komen gaat: een sprint richting doel en dit zorgde ook voor de voorsprong. Zowel Spero als wij hadden toch wel wat last van het veld, ballen die we gaven schoten net te ver door waardoor een aantal mogelijke kansen niks opleverde. Niet snel na de 1-0 voorsprong was daar de 2-0. Prachtig uitgevoerd: Marije krijgt de bal van Mies die sprint naar de achterlijn om hem terug te kunnen leggen. Julia staat daar volledig vrij, kan de bal zelfs nog controleren en vervolgens heel beheerst in de rechterhoek schieten. Dan krijgen wij een vrije trap net op onze helft. Justina besluit de lange bal te geven en op de een of andere manier was er bij Spero sprake van ‘ik stond erbij en ik keek ernaar’, want Nina stond eigenlijk tussen twee tegenstanders maar de bal stuitert er doorheen, wordt in de draai meegenomen en ze kan goed binnenschieten. 3-0 voor, behoorlijk uniek dit seizoen en of dat het was of een andere reden, zorgt ervoor dat we even iets minder fel en alert zijn. Hierdoor kan Spero terugkomen tot 3-2 en begint het spannend te worden. Met deze stand gaan we ook thee drinken.

De sleutel is even zoek dus we beginnen de bespreking op de matten bij de klimwand en we eindigen gelukkig gewoon in onze kleedkamer zodat er een bammetje gegeten kan worden door sommigen. Er wordt 1x gewisseld: Han eraf, Sjakie erin. Verder verandert er weinig en heerst vooral de stemming ‘dit mogen, nee moeten, we niet meer uit handen geven’. Met die instelling stappen we dan ook het veld op voor de tweede helft en het eerste kwartier hebben we het een beetje zwaar. Spero pompt de ballen naar voren in de hoop dat er eentje tussendoorschiet. Gelukkig staan we allemaal niet te slapen, er wordt gekopt, geschoten, lichamen er tussen gegooid, overtredinkjes worden gemaakt maar we houden stand. De frustratie bij Spero begint toe te nemen en wij moeten vooral ons eigen spel blijven spelen. We zijn al vaker gek gemaakt waardoor soms punten zijn blijven liggen en daar mag het nu toch wel eens klaar mee zijn. Dus wij blijven voetballen maar hele grote kansen komen er het eerste half uur na de thee niet voor beide partijen. Ergens rond dit half uur wisselen we voor de tweede keer: Lotte komt erin voor Jorine. En niet heel veel later wordt de laatste wissel het veld ingebracht: Nienke voor Kim. Een gouden wissel zou je kunnen zeggen want Marije schiet vanuit de tweede lijn waarbij de paal geraakt wordt en de bal in de voeten van Lotte belandt. Die houdt het overzicht en geeft de bal over aan Nienke, Nienke twijfelt geen moment, haalt uit en schiet hem net onder de lat door tegen de touwen. Even moet de scheids met de grens gaan praten, want er zou sprake zijn geweest van buitenspel? Maar dat zou dan wel gek zijn geweest en de scheids geeft gewoon doelpunt. De vierde treffer en een verschil van twee lijkt ons meer adem te geven, want we beginnen nog vrijer te voetballen en dat levert zowaar nog twee doelpunten op. Julia scoort nog een keer op vrijwel identieke wijze als haar eerste goal en Marije legt er nog eentje in als ze weer één op één met de keeper komt. Dan klinkt het fluitsignaal en mogen we opgelucht ademhalen: we dragen niet meer de rode lantaarn en mogen trots zijn op het spel dat we hebben laten zien. Er was rust aan de bal, er werd gekanteld, er werd gecoacht en bovenal bleven we strijden.

In de kleedkamer heerste er een blij gevoel met een tintje opluchting, want dit hadden we ook echt niet mogen verliezen. In de binnenkleedkamers van het sportcentrum zijn in ieder geval de douches een stuk warmer dus dat was erg aangenaam. Enige nadeel, je moet toch altijd iets te klagen hebben, was dat er ook privé douchehokjes zijn dus terwijl er mensen publiekelijk stonden te douchen, waren er ook een aantal die in een hokje gingen (want 8 douches in een kleedkamer is super chill), maar het is wel een tikkeltje ongemakkelijk om op die manier met elkaar te communiceren. De deuren zijn echter zo gemaakt dat ze niet open konden blijven staan en zo valt er toch bijna elke week wel iets leuks te vertellen over onze kleedkamergeheimen.

Volgende week mogen we naar FC Bergh in ’s-Heerenberg. Hopelijk mogen we dan drie punten meenemen naar Nijmegen want dit smaakt zeker naar meer. Het winnaarsbiertje is in ieder geval met veel plezier door een aantal geïncasseerd.