Niet altijd begint een zondag zoals hij hoort. Of eigenlijk is dat eerder een zeldzaamheid. Elke dag is anders. En een groep jonge vrouwen dat wekelijks samen is en een sportief doel probeert te bereiken, levert vaak interessante verhalen op. Vaak genoeg vraagt men zich af wat zich toch zoal afspeelt achter die kleedkamerdeur. Hier even een blik achter de schermen:

Omdat Romy en Fieke (onze strijdende artsen) geveld zijn met griep, mocht Hanneke met net 3 uur slaap en een feestje achter de rug toch komen opdraven en zich mengen bij ons gezellige zooitje ongeregeld. Normaal vergeten vrouwen wel eens iets, de één vaker dan de ander (credits naar Nienke), maar vandaag hing er iets in de lucht. Of eigenlijk hing er vrijdag en zaterdag blijkbaar zo'n stinklucht bij een aantal thuis, dat zij hun scheenbeschermers en schoenen maar ergens ver weg verstopt hadden. Het is dat het niet in ons bierkratregelement staat, maar anders hadden we weer een aantal kratjes erbij. Zowel Kim als Britt waren hun voetbalschoenen vergeten. Britt ook nog haar scheenbeschermers en Sjaakie kon er slechts één vinden. Ellen leende meteen haar net nieuwe paar schoenen uit aan Kim en Wout was voor zowel Sjaakie als Britt de reddende engel. 

De lange wedstrijdbespreking van eerder, die gekke omkleedsessie waarbij we ook nog van kleedkamer moesten wisselen en vervolgens een halfuur warming-up waren toen onze voorbereiding op de zesde competitiewedstrijd tegen het fysieke Beuningse boys, wie we eerder al troffen in het bekertoernooi. Zij waren toen met 3-1 te sterk. Tijd voor revenge. 
Met Joyce Joyce Joyce als versterking en ook Marije weer terug van haar interrail-surftrip zou deze nieuwe krachtmeting wellicht goed kunnen uitpakken. 

De wedstrijd ving aan. Iets later dan gepland, ach dat past goed in de gang van zaken. Het eerste kwartier was het meteen Beuningse boys (volgens Hanneke moeten ze hun naam veranderen naar: Beuningse people. Wie kan het hier nou niet mee eens zijn?) die zich liet zien en dan ook snel de leiding nam. Er was onrust en paniek. Er werd slordig gespeeld en dus stond de 0-1 na 11 minuten al op het scorebord. 
Gelukkig kan Kunde het tij keren en ook zelf weer het initiatief pakken. Er wordt weer beter opgebouwd en rond getikt. Af en toe daalt het baltempo weer, maar voornamelijk Kunde is daarna aanzet. Nienke moet helaas veel te snel gewisseld worden na een ijskoud ijsbeentje, dus mag ze ontdooien op de bank en krijgt Marije eerder dan verwacht haar eerste speelminuten voorgeschoteld. 
Alsof de Beuningse Boys toch even geen antwoord weet op het spel van Kunde zijn ze vooral achter de bal aan het lopen en proberen fel duels aan te gaan. Veel kansen hebben ze niet. Kunde krijgt kans na kans, maar het harde werken wordt niet beloond met een goal. Vaak staat de keepster in de weg. Julia vervult in bijna elke aanval een grote rol en mag uiteindelijk ook een belangrijke assist op haar naam zetten als zij met een boogballetje Marije weet te bereiken die de bal controleert, over een speelster speelt, in de drukte en chaos belandt waar zij uiteindelijk na een slap puntertje lachend naar de eigen helft kan lopen omdat de bal tussen de palen rolt. 1-1. 

In de rust mogen beiden teams zich weer op maken voor de tweede helft welke beslissend zal zijn wie er met de punten van door gaat. Kunde komt zonder aanpassingen de kleedkamer uit en is na de woorden van Wout klaar om de strijd met de fysieke dames weer aan te gaan. 

Alweer vrij snel weten de rood witten Kunde te pijnigen. Een vrije trap buiten de zestien weet de sterkste speelster (nummer 18) van hen de bal direct over (net niet) alles en iedereen te krijgen. En ja dus wel onder de lat. Heel jammer, weer een achterstand, 1-2. 
Even later komen Jet en Kim erin voor Lotte en Nina. Zij vallen goed in en de verse energie komt goed van pas. Kunde laat ook fysiek zich zien en beunt ook mee in de duels. Nog niks is vergeven met genoeg minuten op de klok. Als de tegenstander net voor hun eigen achterlijn in balbezit is maar geen corner wil weggeven, levert het gestaag door jagen van Julia balbezit op. Zonder lang nadenken geeft Sjaakie de voor haar belandde bal voor en deze wordt perfect verwerkt door de persoon met de hoogste goals-speelminuten ratio in ons team, Marije (Welkom terug)! 2-2!
Het spel verloopt soepeler. Kunde passt beter rond en er is rust aan de bal. Er wordt in gedribbeld, de keeper benut en gekanteld. Het enige wat Beuningse boys kan doen is fel achter de bal aan en zich in de duels laten gelden. Er wordt flink strijd geleverd tot soms frustraties aan toe omdat er wel eens een grensje overschreden wordt. Tot aan de laatste minuten gonst het spel op en neer. Maar zoals we de dag begonnen, komt de vergeetachtigheid weer terug. We vergeten dat we 1x vaker dan de tegenstander moeten scoren om te winnen. Dit realiseren zij zich echter wel net op tijd en een ongelukkig weg gewerkte bal belandt net buiten ons zestienmetergebied voor de voeten van die nummer 18. En ja, zij is niet vergeten wat zij met haar ijzersterke rechterbeen al eerder te weeg bracht. De bal suist opnieuw over onze Ellen onder de lat door het net in. 2-3...

Het fluitje klinkt. 

Een geflatteerde uitslag en weer zuur puntverlies waar we alleen ons zelf op kunnen aankijken. Op de leerpunten na zouden we deze wedstrijd ook gauw weer willen vergeten. Wij mogen op zoek naar een cursus: Hoe-beloon-ik-mezelf-na-hard-werken. En dan zien wij jullie graag volgende week om 12:00 in Ulft bij de Ulftse boys ("Ulftse people"), een oude bekende waar we hopelijk de drie punten zullen verdienen en meenemen.