Terugblikken met Dames2: De statistieken van seizoen 19-20

Inmiddels zitten we al een aantal weken diep in de 1,5 meter samenleving. En dus kan een terugblik op het onverwacht korte voetbalseizoen geen kwaad.

Wat missen we die zondag en twee avonden per week. Het klagen over veel te laat moeten trainen of anderzijds juist veel te vroeg. De dinsdag pas laat in slaap komen en de vrijdag altijd in de war zijn over wanneer je nou had moeten dineren. Maar toch elke keer lekker uitwaaien op het veld. Korrels en blauwe plekken sparen. Uitkijken naar de wedstrijd op zondag waar dit seizoen soms ook kaarten gespaard zijn. Uitkijken naar vooral gezellig een moment met het team en uitkijken naar een heerlijke partij. Altijd weer benieuwd wat Wout en Lukas dit keer voor ons bedacht hadden. Soms werkte een voorbereidde tactiek uitstekend, de andere keer vielen de punten net niet onze kant op. Soms verdiend, soms zeker niet.

Onderuit zakken in het sportcafé of het chalet, een Radler of Weizen erbij en nog even een wedstrijdje van Dames1 of Heren1 meepakken. Nog een schaal nacho’s, nog even blijven hangen. Naar café Daen of café Van Rijn. Dat deden we al niet bijster veel dit jaar, maar het kan nu helaas helemaal niet meer, al zou je willen. Geen trainingen, wedstrijden, toernooien, activiteiten en geen teamweekend. Nog niet. We wachten af. En wat verheugen we ons erop. Weer lekker gek doen samen. Genieten. Met of zonder bal. Op elkaars lip in de kleedkamer of schouder tegen schouder in het veld. Nog even moeten we het doen met af en toe een wandeling met één teamgenootje of een Zoom teammeeting. Alles op afstand.

Straks fietsen we weer die standaard fietsroute. Vooral na een training met zware benen het vals plat weer trotseren van de campus naar de stad. Maar helaas zal niet iedereen dit meer doen. Waarschijnlijk zullen heel wat dames ons gaan verlaten. Het is nog niet helemaal bekend wie en wanneer. Romy is wel al zeker uit de Dames2 bus gestapt. Voor haar fysieke gezondheid. Niet lang daarna volgden we allemaal. Even de wereld op stil voor de gezondheid. Maar in actie gaan we zeker weer komen. Met wie we volgend seizoen de bus weer gaan parkeren volgt in een update.

Dit seizoen zijn wij netjes in de middenmoot geëindigd. Na een zwak seizoensstart mochten we uiteindelijk toch hopen op een hogere ranking dan de nu behaalde 8^ste plek. Heel even ging er bij een aantal van ons stiekem een periodetitel door het hoofd, maar dat bleek net iets te vergegrepen. En uiteindelijk hadden we daar toch niets aan gehad. Na 16 wedstrijden spelen, hebben we zes keer mogen juichen. Twee keer konden we tevreden zijn met een punt. Dat betekent dus dat we acht keer soms erg pijnlijk met lege handen hebben gestaan. We stonden op 20 punten en hadden daar graag nog een aantal keer drie punten aan toegevoegd. Ons doelsaldo is goed voor de 4^e plek, daar mogen we trots op zijn.

Er werd na even inkomen dan ook flink aan een veelbelovend topscorerslijstje gewerkt, welke ongetwijfeld nog flink zou zijn aangevuld aangezien we het goal steeds regelmatiger wisten te vinden. Mooi om te zien was de “strijd” tussen Nienke en Marije. Ze hebben elkaar regelmatig afgewisseld aan kop. Dit was voor niemand per se een streven, scoren deden ze toch wel voor het team. De eindstand is als volgt:

1. Marije met 12 goals (1 per 74 min)
2. Nienke met 11 goals (1 per 102 min)
3. Julia met 6 goals (1 per 179 min)
4. Mireille met 3 goals (1 per 123 min)
5. Romy met 2 goals (1 per 177 min)
6. Lotte met 2 goals (1 per 442 min)
7. Nina met 2 goals (1 per 470 min)
8. Sanne met 2 goals (1 per 495 min)
9. Justina met 1 goal (in 875 min)

Daarnaast moet Hanneke nog zeker even benoemd worden. Zij heeft slechts 3 van de 42 trainingen/wedstrijddagen gemist en heeft dus de beste trainingsopkomst. Dat is zeer netjes van onze trouwe harde werkster. De tweede plek wordt gedeeld door Lotte en Jet, zij waren 37 keer aanwezig.

Sinds Wout en Lukas Dames2 onder hun hoede hebben, proberen ze het hele seizoen meer te bieden dan één rode draad om onze motivatie en concentratie te prikkelen. Zo worden niet alleen de trainingsopkomst en topscorers bij gehouden, er was ook een prijs voor degene die aan het eind van het seizoen trainingsbeest geworden was. Ofwel de speelster die na de speciale trainingsbeest-trainingen de meeste punten verzameld heeft. Helaas is het seizoen dusdanig vroeg geëindigd waardoor de spanning nog niet echt om te snijden was. Na 5x trainingsbeest (3 punten per keer te behalen) stonden Nienke en Sanne samen aan kop met 12 punten en volgden Michelle, Romy en Jule met 9 punten. Deze gekke trainingen waren meestal niet heel anders dan normaal, al was de sfeer vaak wel ineens heel anders. Je leerde je teamgenootjes goed kennen. Je wist precies wie de  valsspelers, de klagers en de mega-fanatiekelingen waren. Ook waren er de minder gemotiveerden wanneer het trainingsbeest op het programma stond. Onder druk presteren op een training is niet voor iedereen weggelegd. Erg vermakelijk en leerzaam is het in ieder geval geweest. Ben heel benieuwd hoe het volgend seizoen zal zijn.

Onze twee trainers gaan gelukkig met veel enthousiasme door komend seizoen. En hopelijk zal seizoen 2020-2021 er een worden met fanatieke, fitte trainingsbeesten met veel (doel)punten en weer mooie ervaringen. Stay tuned!