De snapchat-groep ‘FCK Dametjes’ was deze zondag al op een belachelijk vroeg tijdstip on fire. Vanuit verschillende vroommona’s – de NS én cultureel erfgoed Syntus zonder beenruimte – werd omstreeks 08:30 (!!1!!! wtf) verslag gedaan van de wereldreisjes richting NimmaCity. Een groot deel van de squad was dit weekend braaf richting thuisthuis gegaan om van gratis voedsel en verwarming te profiteren. Dit gold niet voor de oude garde. Alle selectiespeelsters van 24+, exclusief Sjorrie en inclusief Trainerts, besloten vrijdagavond een bloederig potje 30 seconds te spelen onder het genot van een burgerlijk wijntje. De Trainerts vonden dit niet genoeg en besloten zaterdag ook de jubileumfissa van Brakkenstein mee te pakken. Niemand minder dan jeugdheld Ronnie Ruijsdael stond als mystery guest op de bühne! De helft had geen idee wie deze legende was, maar omdat Patje en Wallie zo enthousiast waren, zal deze man wel aardig geshined hebben. De fissa bracht wel wat vermoeide blikken met zich mee, maar gelukkig besloot Sopje alle kopzorgen te ontnemen met een leuke grap: ‘hihi feest bij Brakkenstein en nu zijn jullie brak, maar wij mogen niet brak zijn, hahaha MAARRRR maakt niet uit.’ Juist.

Onze dag bestond voornamelijk uit de term ‘vergeten’. Dit begon al op het verzameltijdstip. Terwijl iedereen langzamerhand het sportcafé binnen druppelde, ontstond de prangende vraag: ‘waar is onze tenuetas eigenlijk?’. Vorige week droegen we de rode uitshirts en dus moesten er vele hersenspinsels worden losgelaten over het feit waar onze blauwe pareltenues lagen. Over en weer werden verwijten gegooid, maar na een zoektocht door het doolhof van het Sportcentrum bleken ze toch aanwezig te zijn. Conclusie: Sopje had ze vorige week zelf opgeruimd, maar was dit ondertussen vergeten en zocht dus naar de plek waar ze de shirts zelf had neergelegd.

Na dit kleine oponthoud kon de wedstrijdbespreking starten. Hierin werd benadrukt dat dit een belangrijke wedstrijd was in het kader van het geruste hart (aantal punten ≥ aantal wedstrijden). Deze strijd moesten we helaas voeren zonder MonaOops, Wiepstalicious, Alysia en MichToo. Hierdoor nam het vocabulaire niveau in de vorm van straattaal aanzienlijk af, maar daar stond tegenover dat ons Laradtje voor het eerst in lange tijd weer onder de lat stond.

In de kleedkamer vertelde Grasmaaike doodleuk dat ze bijna de wedstrijd vergeten was. Aangezien Grasmaaike zo’n beetje haar hele hebben en houden ooit wel eens is vergeten, was de verbazing niet overweldigend. Gelukkig kwam ze er op tijd achter dat de aftrap om 12:00 was in plaats van om 14:30. Omdat het tantoe koud was, probeerde Sjakie Lana ondertussen nog een paar handschoentjes op te kop te tikken. Haar slebba-rode-leren handschoentjes waren toch niet wedstrijdproof en ‘iets te kinky’. Dit was echter niet genoeg, met 2 thermoshirts en een fabuleuze legging betrad Sjakie het strijdtoneel.

Enfin, de wedstrijd zelf. Wat opviel was dat OVV’67 met een lijpe bus aankwam (#vroom) en voldoende mankracht aan technische staf meehad. Wij stonden ook sterk en hadden een wisselspeelster tot grensrechter omgetoverd. De start van de wedstrijd verliep gelijk opgaand, maar toch waren we niet tevreden. Ballen werden slordig ingespeeld en zo werd erg veel balverlies geleden. Ondanks dat het spel nogal stroef verliep, kwamen we toch op een 1-0 voorsprong, vanuit jawel, een corner. Corners en dames 1 was tot nog toe altijd een beetje als soep eten met een vork. Het kan wel, maar het is gewoon niet echt handig. Totdat na ongeveer 30 minuten spelen de corner ‘1b-variant’ in het leven werd geroepen. De 1b werd volgens strijdplan uitgevoerd, waarna Sara in een mini flipperkast de 1-0 binnen kon schieten. Het is dat dit onze enige corner uit de wedstrijd was, anders hadden we ongetwijfeld voor extra succes kunnen zorgen. Maar ja, zo blijkt maar weer: de soep wordt nooit zo heet gegeten als zij wordt opgediend #kenuwspreekwoorden.

Na dit mini-succesje kwam OVV al vrij snel op miraculeuze wijze langszij. Waar Nora resoluut voor buitenspel vlagde, gaf de scheidsrechter hier geen gehoor aan. Terwijl bij iedereen onduidelijkheid bestond of de scheidsrechter het spel nu stil had gelegd of niet, kopte OVV de gelijkmaker binnen. Na deze 1-1 kreeg OVV ietwat de bovenliggende hand, maar tot echt veel dreiging leidde dit niet. Terwijl Lizzy – a.k.a. Littie – een kleine kans kreeg op een voorsprong, lag de bal 10 seconden later plotseling aan de andere kant in het net. Vlak voor rust kwam OVV na een lange bal van de keepster op voorsprong. Met deze flinke domper gingen we de rust in.

Na een peptalk van de trainerts, verschenen we de tweede helft beter uit de kleedkamer. Toch verscheen niet alles uit de kleedkamer. De tweede helft ging iets later van start, omdat de grensrechtervlag was achtergebleven. Terwijl mooi weer-voetbalster en fervent waalstrandbezoekster Sjoyce van Dijk al bijna een wissel had aangevraagd, vond de scheids het prima om zonder vlagger te beginnen. En zo geschiedde.

We gingen veel feller van start en stonden gefocust te voetballen. Er werd minder balverlies geleden en secuurder gespeeld. Dit leidde al na een paar minuten tot de verdiende 2-2. LaFix de Hunter gaf vanaf het middenveld een diepe bal, waarna Hermientje van buiten de 16 de bal in de verre hoek kon schieten. De goal zorgde ervoor dat we nog meer druk naar voren uitoefenden en de bovenliggende partij waren. Ondanks ons verbeterde spel leidde dit nog niet tot meer goals. Eckie – bekend van de Eckie en Mona Toplist – en Nora werden ingebracht om met wat frisse krachten iets extra’s te forceren. Helaas raakte Nora geblesseerd aan haar enkel, maar de skere studentjes hadden geen wissels meer over. Noodzaak was dat Nora met haar blessa in de spits geposteerd stond en Lizzy weer terug moest naar rechtsback. Het experiment ‘Lizzy de Littie in attack’ moest daarom, net zoals vorige week, vroegtijdig het loodje leggen.

Terwijl we één keer de lat raakten, één keer onterecht voor buitenspel werden afgevlagd, géén kansen weggaven in de 2^e helft, meerdere discutabele beslissingen van de scheidsrechter tegen kregen, máár wel wegkwamen met een strafschopsituatie, stond vlak voor tijd ineens de 2-3 op het scorebord. Erg zuur dat we op deze wijze al drie keer (Eldenia, HVCH, OVV) in de laatste minuten punten verspelen. Waar OVV aangaf al blij te zijn met een punt, stonden wij uiteindelijk met lege handen. Wel kregen we de sportiviteitsprijs van ze mee, maar deze werd niet echt groots gevierd. Het verdriet werd weggegeten bij Daen en volgende week zullen we weer fris en fruitig verschijnen aan de aftrap tegen SC ’t Zand.

Waar we vandaag vergaten de punten te pakken, was dit niet het enige. Om het overzichtelijk te houden is een klein lijstje wel handig: de tenuetas, grensrechtervlag, wedstrijd, sjaal, oplader, make up-remover en een paar sokken waren deze zondag allen verwaarloosd. Idronka spande de kroon door haar telefoon het gehele weekend ergens te dumpen. Omdat we hier blijkbaar wél goed in zijn, zullen we deze wedstrijd ook maar snel vergeten.

P.S.: Nog iets over het thema 'vergeten': Velers was namelijk VERGETEN dit prachtige wedstrijdverslag mee te sturen in de bijlage van de mail. Gelukkig kwam ze daar een paar uur later achter en werd het wedstrijdverslag alsnog met bijlage meegestuurd#genieten#challas

Registreren Waarom registreren

Als je geregistreerd bent, is je naam vastgelegd en weet iedereen zeker dat jij het bericht ècht geplaatst hebt. Tevens kun je gebruik maken van de volgende onderdelen:

• Doorgeven van afwezigheid bij trainingen en wedstrijden.
• Het inzien van de opstelling van je team.
• Ontvang persoonlijke notificaties per mail of binnen de app.
• Discussieer mee op het forum.

(Uitloggen)

Succesvol Uitgelogd!

Reageren

E-mailadres

Wachtwoord

Let op: Je schrijft nu een reactie op het bericht van op.

Bericht

Bericht versturenWachtwoord vergeten?