Ik zie, ik zie, wat jij niet ziet en het is (g)een penalty

RKPSC VR1 (zon)

2 - 1

NSVV FC Kunde VR2 (zon)

Competitie

3e klasse H

Datum

6 oktober 2019 11:30

Accommodatie

Onbekend

Maximaal herfstweer typeert deze zondag. Inmiddels zit ik droog binnen, maar wat een natte boel vandaag! Het begon om half 10 in het sportcentrum vanwaar we zouden vertrekken naar Pannerden.In de mail stond ´we doen de wedstrijdbespreking in de kleedkamer´, maar Mirrie was ietwat aan de late kant dus er werd besloten de wedstrijdbespreking in het sportcentrum te houden. *Duits accent*: “Of toch niet”. Want ze kwam precies aanlopen toen wij onderweg waren naar het vergaderzaaltje, dus werd in de auto’s gestapt. Pannerden is een godvergeten gat ten noordoosten van Nijmegen, het ligt zover van de snelweg af dat je voor een groot deel binnendoor rijdt en je je afvraagt of de tomtom de juiste weg aangeeft. We waren met vier auto’s: Romy, Wout, Mies en Kim. Vlak voor de Waalbrug werd duidelijk dat Kim al lang niet meer gereden had, want het knipperlicht ging niet meer uit: ‘Jongens, ik geloof dat het knipperlicht kapot is. Deze auto was toch al afgeschreven’. Uiteindelijk bleek ze gewoon de verkeerde hendel te gebruiken om het knipperlicht uit te zetten. Voor iedereen: de hendel voor het knipperlicht zit (meestal) links, niet rechts. Rechts is voor de ruitenwisser.

Rond half 11 arriveerden iedereen in Pannerden en kregen we van Wout en Lukas 20 minuten om ons om te kleden. Dat was meer dan genoeg tijd, want al om kwart voor 11 zaten we te wachten. Mies denkt er tegenwoordig altijd aan om haar box mee te nemen (hulde!) dus er was muziek, al was er wat onvrede over de te horen muziek. Een nummer dat Nienke graag wilde horen werd doorgespoeld, met als gevolg dat ‘Dancing Queen’ aan ging, maar daar had Juul geen zin in. De wedstrijdbespreking verliep verder zonder gekke dingen en het was voor iedereen duidelijk hoe er gespeeld moest worden. Onze tegenstander, RKPSC, was voor sommigen een oude bekende. Toen er nog vierde klasse gespeeld werd, zijn zij kampioen geworden, maar vorig jaar zaten ze in een andere derde klasse. In dat jaar bleek het team voornamelijk te bestaan uit oudere goed voetballende dames (geen meisjes, want dat zijn we niet meer, toch Romy?), dus we waren benieuwd wat we nu zouden aantreffen. Ik denk dat dit nog een van de weinige clubs is met enkel grasvelden en dat zorgt af en toe voor vervelende bijkomstigheden want ze hadden last van een vogelplaag. Om deze reden was het hoofdveld niet speelklaar en speelden we op een ander veld. Kerstmis is nog ver weg (ja Sjakie ook in verre oorden is kerstmis gewoon in december en niet vanaf 6 oktober), de kermis (het lijkt wel op kerstmis) niet zo ver maar toch ver genoeg want die zou vandaag pas beginnen, dus de tegenstander zou helaas fit beginnen.

Bij de toss vond ik, als grensrechter, de scheidsrechter al een pipo en dit werd alleen maar erger gedurende de wedstrijd. Wees voorbereid, want dit verslag zal verder weinig inhoudelijks opmerken uit de wedstrijd want allereerst weet ik dat niet meer en ten tweede is het het vermelden vaak niet waard. In de stromende regen werd er afgetrapt en we begonnen goed (zie afbeelding voor opstelling). Al is ‘goed’ ook relatief op te vatten, want de tegenstander was ook gewoon niet zo goed. Wij vergaten alleen, zoals vaak, rustig te blijven tikken, ze kapot te spelen en daarbij te scoren. Tijdens een corner van Britt is een kratje voor het team verdiend want Sanne scoorde haar eerste doelpunt dit seizoen en haar eerste doelpunt in het blauw van Kunde! Diezelfde Sanne trok later even aan de rem (het shirtje van de tegenstander) ruim voor onze zestien en de scheids gaf toen een penalty. Fronsende wenkbrauwen, want sinds wanneer krijg je ook een penalty als het buiten de zestien gebeurt? De scheids had het niet goed gezien en gaf daarom de thuisclub voordeel, maar daar gingen we even tegenin dus het werd uiteindelijk godzijdank slechts een vrije trap. Die was licht gevaarlijk. Een andere kans belandde op de paal en met wat gepingpong ging de bal er gelukkig voor ons niet in. Wij creëerden zo nu en dan een kans, maar echt mega gevaarlijk werden we niet helaas, ook al waren we duidelijk de sterkere. De scheids gaf opnieuw een vrije trap randje zestien toen Ellen volgens hem de bal buiten de lijn oppakte. Waarom zou een keeper doelbewust de bal buiten de zestien pakken? We spelen toch niet meer in de F-jes waar de spelertjes soms niet precies weten wat nu de bedoeling is? Ietsje later leverde een klutsbal in de zestien die via Ellen’s scheen net niet genoeg geweerd kon worden tot die dreigende gelijkmaker. Andere interessante zaken deze eerste helft waren onder andere dat Nienke geraakt werd door een voet van de tegenstander, bleef liggen omdat ze pijn had en dat de scheids zogenaamd niet door had dat ze last had. Ze blijft echt niet voor haar plezier in het natte gras naar de regenwolken kijken. Tegen Sjakie, die het fysiek zwaar te verduren had, werd gezegd: ‘ik kan het toch ook niet allemaal zien, meisje’. Uhm jij bent scheids, dus jij zou het eigenlijk moeten zien en daarvoor moeten fluiten. Een vrije trap meekrijgen was echter eerder uitzondering dan regel. Allemaal zeiknat en enigszins gefrustreerd vanwege de scheids (heel bijzonder dat hij speelsters uit ons team die zelden boos worden toch zover kon krijgen. Echt heel bijzonder) en ons onvermogen om op voorsprong te komen zochten we de kleedkamer op voor een bekertje warme thee. Maar nee, daar doen ze in Pannerden niet aan, want er stond koude limonade voor ons klaar. In de rust werd er gewisseld: Mona voor Anouk en Lotte voor Justina, waarbij Mies als rechtsbuiten door zou schuiven naar rechtsback zodat Lotte voorin kon shinen. Julia was er vandaag niet altijd helemaal bij, want onze lange meid had de wissels even volledig gemist nadat dit echt net besproken was. Beetje regenwater in je oren wellicht?

We begonnen de tweede helft nog in de regen, maar al vrij snel werd het gelukkig even droog en dat bleef ook zo totdat we weer in de auto stapten terug naar Nijmegen. Na zo’n 10 minuten kwam Romy erin voor Juul, na een vakantiebreak mocht ze als rechtsbuiten flink gaan rennen. Lotte kwam in de spits te staan. Net als vorige week was de tweede helft de minste van de twee, want er werd nauwelijks nog echt gevoetbald. Soms werd geprobeerd onder de druk uit te komen door de bal rond te laten gaan, maar dan werd er toch weer een verkeerde beslissing genomen waardoor de bal in de voeten van de tegenstander belandde. Of een bal werd niet over de grond gespeeld, dan weet je gewoon dat de tegenstander druk zal gaan zetten dus er werd regelmatig balverlies geleden. Dat neemt niet weg dat er voor beide teams kansen waren op de voorsprong, maar het geluk stond vooralsnog aan onze kant want het bleef voorlopig gelijk. Ook omdat de scheids zowaar Mirrie die een terecht buitenspel vlagde niet negeerde (hij beweerde haar soms niet te kunnen zien. Hoe dan met haar 1.83m?) en daardoor waarschijnlijk tegen zijn zin in een daaruit gevolgde goal moest afkeuren. Met nog ongeveer 20 minuten te gaan werd voor de laatste keer gewisseld: Calijn ging eraf, Mona naar linksbuiten en Kim op het middenveld naast Nienke. De laatste vijf minuten moest er met tien gespeeld worden omdat Mona helaas weer haar knie verdraaide en dus het veld moest verlaten. Met man en macht werd er gestreden, werden aanvallen tegengehouden en kwam er af en toe een kans voor ons. Een uittrap van Ellen kwam helaas niet goed terecht waardoor hun sterkste speelster kon uithalen en dit betekende de voorsprong voor RKPSC. Een zure 2-1. Niet veel later werd er afgefloten en dropen we zwaar teleurgesteld af. Er werd nog even gediscussieerd met de scheidsrechter, Romy wilde graag laten weten dat hij geen ‘meisjes’ moest zeggen want dat is toch een beetje denigrerend. Ook bleek hij vandaag in een goede bui te zijn. Huh, wat zeg je nou scheids? Een goede bui? Ik ben blij dat we je niet in een slechte bui meegemaakt hebben dan, wil niet weten wat er dan had kunnen gebeuren. Een voordeel was dat de douches in ieder geval lekker warm waren, want na de kou en regen konden we dat wel gebruiken.

De terugweg naar Nijmegen leek uren te duren want het was zo enorm druk op de weg. Allemaal dagjesmensen die met de auto ergens heen gaan (vermoedelijk de IKEA) en dan ook nog eens een ongeluk tussen Zevenaar en knooppunt Velpenbroek zorgde voor heerlijk filerijden. Ons team had bardienst, dus Mir en Sanne hebben nog lekker tosti’s en biertjes mogen verkopen. De avond is door een aantal afgesloten bij Mi Barrio en de wissel-ALV. Anderen zijn op de bank gaan zitten en daar niet meer vanaf gekomen. Dinsdag en vrijdag wordt er niet op de bank of in het restaurant gezeten want er moet hard getraind worden. Komende week willen we eens drie punten pakken. Zeker omdat het tegen Roda, een beruchte tegenstander, is waar het vorig jaar ook niet altijd even soepel ging en tegen wie de duels altijd erg fel kunnen zijn. Kom ons daarom vooral aanmoedigen! We spelen pas om half 3 thuis, dus je kunt eerst lekker uitslapen.